Page 70 - Στιγμές No13 2022-2023

Δραστηριότητες
Δρ ασ τ η ρ ιό τ η τ ε ς

Ο Οδυσσέας στην Ιθάκη

Και τώρα ω Αθηνά Καλά είναι τα πλούσια της κουζίνας (Μου λείπεις Αθηνά
μετά από χρόνια ταξίδι Μα νιώθω πλέον σαν κηφήνας Και η νίκη που κρατάς)
έφτασα ξανά στην Ιθάκη Να τρώω να πίνω να παχαίνω
Πολέμησα Κύκλωπες και σειρήνες Μα στην ψυχή νηστικός να μένω Και κάθομαι τώρα μέρες στην βεράντα
για να έρθω σε αυτό το νησάκι Και το καλό φαΐ δεν είναι πια ωραίο, του παλατιού
μα αναγκαίο Και σκέφτομαι ω Αθηνά πως να σε ξαναβρώ
Και τώρα ήρθα… Και βλέπω την Ανατολή και την Δύση του ηλίου.
Αγωνίστηκα χρόνια τώρα, αιώνες, Και τα ωραία ρούχα τα μεταξωτά Ίσως σαν και αυτή να είναι οι Οδύσσειες;
Για ένα σπίτι ζεστό όπως εδώ με τα χρυσά δακτυλίδια και τα μαργαριτάρια, το φως την γη φωτίζει μόνο
Και το πήρα ωραία τα έβλεπα για χρόνια στον καθρέφτη σαν ταξιδεύει ο ήλιος
Για τις μυρωδάτες κουζίνες του παλατιού Και χαίρονταν τα μάτια μου και αν σταματούσε να καίει
που άπλετο μέλι και κρέας προσφέρουν Μα τώρα για του παλατιού τον κάθε ψεύτη θα σταματούσε να φέγγει
χωρίς φόβο της πείνας Γίναν βάρος στα ποδάρια μου
Και τώρα τις έχω και μοιάζουν σαν ένα τίποτα, Και έτσι ξανά σε νιώθω Αθηνά
Για τα μεταξωτά και πολυτελή ρούχα μια υποχρέωση και ξέρω τι πρέπει να κάνω
που είναι πάντα καθαρά
και ποτέ δεν σε αφήνουν να κρυώσεις Και η Πηνελόπη που τόσα χρόνια Πρέπει για νέες Τροίες να σαλπάρω
Και τώρα τα φορώ να την έβρω προσπαθούσα το γαλαζόπλορο καράβι
Για τις Πηνελόπης την γλυκιά αγκαλιά Που γίνε του ταξιδιού μου μούσα Χωρίς τους τιποτένιους Δαναούς
και τον αγαπημένο Τηλέμαχο Τώρα και αυτή με παίρνει δεδομένο να με αναγκάζουν όπως τότε
και εγώ απλά περιμένω Και πάλι για χρόνια πρέπει εκεί σκληρά
Και τώρα όλα αυτά είναι δικά μου Ένα μνηστήρα να βρω να σκοτώσω να πολεμήσω
μια καινούργια σπίθα να νιώσω και πάλι απόρθητα κάστρα να πορθήσω
Μα, Αθηνά μου είσαι τώρα μακριά μου και πάλι Κύκλωπες και τέρατα και Κύρκες
Χωρίς παγερές και απελπισμένες νύχτες Και ο Τηλέμαχος με εμένα τον ίδιο πόνο να πολεμήσω
στο καράβι Μα όχι μόνο για να βρω την Ιθάκη
Πώς να εμφανιστείς και πάλι Ποτέ δεν πήγε αυτός στην ανδρειωμένη Τροία
Τώρα μοναχός και ποτέ δεν ταξίδεψε στην θάλασσα χαμένος Και πάλι να την απαρνηθώ,
δίχως τα δικά σου δώρα Μόνο την γλυκιά Ιθάκη Γιατί μόνο έτσι φέγγει το φως του ανθρώπου
κάθομαι και μετρώ την ώρα έχει γνωρίσει ο καημένος(;) και φωτίζει τον Κόσμο
Και ενίοτε μου λέει:
Και για αυτά που αγωνίστηκα; «ω πατέρα ανησυχώ, Λαδάς Άρης, Γ41
πως θα με θυμούνται μόνο
ως του Οδυσσέα γιό»

Λ
68 | ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΛΙΒΑΔΙΩΝ
Ο
Ν
Π
Ι
Δ
Α
Ι
Ω
Β
Ι
Ι
Ε
|
Α
Ρ
Φ
Ι
Ε
Ρ
Ε
Λ
Ε
ΥΚ
68
Κ

Ο